Rust en vrede

Na de hitte van Redding vluchten we de heuvels in. In het gehucht Lewiston hadden wij een vakantiehuisje via Airbnb gehuurd en dit was nogal een verademing na de eindeloze reeks benauwende hotels. Hier konden we zelf koken en buiten op het dek zitten in de rust van de bergen. Als gevolg besloten we de dag erna om maar even een rustmoment in te lassen en een dagje gewoon rond te hangen bij het huisje. Na de 2e nacht daar moesten we echter weer verder. Het dorpje Weaverville hadden we bij aankomst al bekeken dus nu trokken we de Trinity Alps in op zoek naar een leuke wandeling. Het wandelingetje duurde echter niet lang, een gezwollen beek blokeerde de weg dus zijn we omgekeerd en begonnen aan de rit naar de kust.
Na de bergen doorkruist te hebben kwamen we op de vlakte rond Eureka en Fortuna. In het laatste zat ons hotel, het nabijgelegen Ferndale was een grappig dorp met Victoriaanse huizen in overdadige stijl. Voor de rest hadden de nederzettingen een beetje een gevoel van armoede zoals je wel meer ziet hier. En wederom overal daklozen. De dag erna reden we langs de kust de heuvels in met de beroemde Redwoods. En deze zijn beroemd met een reden, een werkelijk sprookjesachtige omgeving met gigantische bomen, bedekt met varens en klaterende stroompjes. Het is net Lotr, Endor of de Efteling whatever rocks your boat. De volgende twee nachten verbleven we in Crescent city. Een compleet onopzienbarend stadje met zero uitstraling. Er zat wel een goed visrestaurant. Hier hebben we nog een dag gewandeld in aangrenzende Redwoods, mooi maar niet zo mooi als de dag ervoor. Op zondag was het moment van afscheid en de grote rit aangebroken. Na een 2urige rit door de bergen naar zuid Oregon pikte ik daar mijn eigen huurauto op waarna moeders en Ivan richting San F vertrokken en ik noordwaarts naar Portland. En dat is heel, heeel lang rechtdoor....